Eindelijk weer een competitiewedstrijd voor het eerste elftal.
Bovendien scheen er een heerlijk zonnetje boven Strijthagen, dus het publiek ging er eens lekker voor zitten. Opwinding en gierende hartkleppen bleven echter uit. Het werd helaas een treurspel in twee bedrijven met een 0-0 eindstand.

Het kon de spelers nauwelijks verweten worden dat er geen spektakel werd geboden. Ritme ontbreekt nog steeds vanwege de pandemie en het veld was bepaald geen biljartlaken. Ondanks het feit dat het hoofdveld wekenlang rust had gekregen, maakten bal en spelers soms rare sprongen. Zo moest Erik Gerrits al na zes minuten het veld geblesseerd verlaten. Halverwege de wedstrijd verliet ook Scott Adriolo met een blessure het strijdperk en bovendien had de ploeg de pech dat gangmaker Roy Janssen er niet bij kon zijn.

Toch probeerden beide ploegen er iets van te maken, al moet worden gezegd dat RVU de bovenliggende partij was. Om de grilligheden van de grasmat te vermijden, hanteerden beide ploegen veel de lange bal.   Het zegt genoeg dat de bal die Kylian Huijnen uit de bovenhoek moest halen nadat een medespeler de bal het laatst had aangeraakt, misschien wel het hoogtepunt van de wedstrijd was.

Na het laatste fluitsignaal kon men uiteindelijk niet eens ontevreden zijn. De verdediging bleef ondanks alle tegenslag fier overeind en de jonge invallers, Janik Jacobs en debutant Jaydi Bonnie (speler van JO19-1) maakten een uitstekende indruk. Met de komende wedstrijd, donderdag alweer, tegen F.C. Geleen- Zuid in het vizier mag dat een schrale troost zijn.